وزارت علوم، تحقیقات و فناوری

از دو جهت در زندگی علمی‌ام به مباحث روش تحقیق نیازمند بودم و علاقه‌مند می‌شدم. نخست اینکه مطالعه کردن و فعالیت پژوهشی، کار روزمرّه‌ام بود، دلیل دوم، درس‌هایی با عنوان روش تحقیق بود که برعهده می‌گرفتم و آموخته‌هایم را با دانشجویان خویش (به‌ویژه در دوره‌های دکتری) به اشتراک می‌نهادم.

 این کتاب از آن جمله بود و در همان بدو انتشار به دست آوردم، خواندم و از جهاتی برای محققان مفید یافتم. بارها برای تحقیقات خود، یا از باب تهیۀ درس برای کلاس‌هایم به آن رجوع مجدد داشتم و به دانشجویانم معرفی می‌کردم. فکر می‌کردم بهتر است به زبان فارسی نیز ترجمه شود و در اختیار طیف بیشتری از خوانندگان قرار گیرد،
زینب با من در این ترجمه همراه شد ولی همچنان شخصاً برای این ترجمه کار کردم؛ جمله به جمله و عبارت به عبارت. بارها وبارها از نو به فارسی برمی‌گرداندم و در هر فرصتی مجددا حکّ واصلاح می‌کردم تا هم به مؤلف محترمِ متن انگلیسی وفادار بمانیم وهم نتیجه در زبان فارسی، همان دلالت‌ها را بکند که اگر خانم دکترهسه بایبر می‌خواست مطالب خود را به فارسی بنویسد.
 این دغدغه سبب می‌شد من (با وجود در دست بودن فعالیت‌های علمی ‌دیگر که چه بسا اهمیت بیشتری هم برایم داشتند) ساعت‌ها، روزها وشب‌هایم را در بازی با خستگی وبی‌خوابی، وقف ترجمۀ صحیح این کتاب بکنم، آن اندازه  که استطاعت داشتم. اکنون بعد از ماه‌ها کار، این اثر در کسوت پارسی- زبان با ارزش یک فرهنگ وتمدن بزرگ- متفاوت با زبان اصلی آن، به شما خوانندگان علاقه‌مند تحقیق و تفکر و علم ورزی تقدیم می‌شود.



همچنین مولف کتاب " شارلن نگی هسه بایبر" (جامعه شناس، دانشگاه بوستون) هدف از انتشار کتاب را اینگونه بیان کرده است:

این کتاب حاوی رویکردی کل نگر به روش تحقیق آمیخته است. کانون توجه کتاب به مسائل تحقیق در روش‌های آمیخته است، چه در طرح این روش‌ها و چه در اجرای آن‌ها. رسم رایج این زمانه در حوزه تحقیقات آمیخته، «روش محور» شده است، به جای اینکه روح روش شناسی در آن‌ها باشد.

 اکثر تحقیقات که به روش آمیخته انجام می‌شود همچنان تحت سیطره اثبات گرایی مانده‌اند و رویکردهای کیفی در آن‌ها، امری حاشیه‌ای وثانوی است. کتاب حاضر سعی دارد این مناسبات را محل پرسش قرار دهد و مفهوم سازی مجددی دربارۀ روش‌های آمیخته از منظر رهیافت کیفی فراهم آورد.

فهمیدن نقش و اهمیت روش‌های آمیخته در تحقیقات علوم اجتماعی، سفری است که شاید بهتر باشد با همدیگر وارد آن شویم. در این کتاب تعبیر «ما» مرتب تکرار شده است، تا تأکیدی باشد به این که شما خوانندگان و نویسنده، مسیر این کتاب را با همدیگر می‌پیمایند. به همین خاطر ما آگاهانه در حال حذف خط سنتی ای در کتاب‌ها هستیم که گویا یگانه صدای معتبر، صدای نویسنده است و تجربیات با ارزش خواننده در آن‌ها نادیده گرفته می‌شود. کتاب‌ها بهتر است با رویکرد ذهنهای باز گشوده نوشته شوند و میان نویسنده و خواننده پلی بزنند و از فاصله‌هایی که اغلب به صورت غیر ضرور برروابط بین آن‌ها تحمیل شده است تا می‌توانند بکاهند.