دومین نشست میز پژوهشی احصاء مصادیق نابرابری در آموزش‌عالی ایران که به میزبانی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی موسسه دکتر یزدان ابراهیمی مدیر میز پژوهشی با عنوان اینکه کاهش نابرابری در آموزش عالی موجب کاهش نابرابری در جامعه می شود ادامه داد: یکی از وظایف مهم دولتها و نظام های آموزشی این است که آموزش با کیفیت بالاتر و برابری بیشتری در جامعه توزیع کنند. لذا یک بخش از نظام آموزش که بسیار هم مهم است و بصورت رایگان نیز ارائه می شود آموزش و پرورش است که افزایش کیفیت در آن و افزایش برابری کیفی در آن می تواند نقش زیادی در نظام آموزش عالی و برابری در نظام آموزش عالی داشته باشد چراکه خروجی های نظام آموزش و پرورش مستقیما وارد نظام آموزش عالی می شوند و نابرابری در نظام آموزش و پرورش نابرابری در نظام آموزش عالی را به وجود خواهد آورد و نظام آموزش عالی را با مشکلات بیشتری مواجه خواهد کرد.
بنابراین در این میز به دنبال این هستیم که با نگاهی سیستمی مجموعه نابرابری هایی که در ورودی ها، فرآیندها و خروجی های آموزش عالی وجود دارد و یا باعث افزایش و یا کاهش آن در نظام آموزش عالی می شود را مورد بررسی قرار دهیم.
در ادامه دکتر مسعود کبیری عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش سخنرانی خود را با موضوع عدالت در کیفیت آموزش عمومی: شاخص‌ها و یافته‌ها ارائه کرد.وی با طرح سوال آیا کیفیت آموزشی مشمول عدالت می‌شود؟ مطالب خود را آغاز و در ادامه تعریف عدالت آموزشی را مطرح و نشانگرهای عدالت در کیفیت آموزشی را مورد بررسی قرار داد.
دکتر احمدرضا روشن عضو هیات علمی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی دیگر سخنران این نشست بود که شاخص های عدالت در آموزش عالی را مورد نقد و بررسی قرار داد.
روشن گفت: عدالت بایستی جایگاهی مرکزی در آموزش عالی داشته باشد و اگر عدالت را کالایی عمومی Public goods در نظر بگیریم، عدالت برای همه Justice for all بایستی یکی از اهداف سیاستگذاری بخش آموزش عالی باشد. محیط‌های آموزشی، عرصه‌های مختلف توزیع عدالت Justice distribution هستند وآموزش به‌عنوان یک حوزه توزیعی، موجب تقسیم منابع اجتماعی با ارزش، بر اساس الگوهای توزیعی خاصی می‌شود. مثلاً مدرسان، نه تنها دانش و نمرات، بلکه کمک به یادگیری، مراقبت، احترام و توجه را نیز توزیع می کنند.
وی در نتیجه گیری صحبت های خود گفت: برقراری عدالت اجتماعی در آموزش مستلزم به چالش کشیدن نابرابری های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی تحمیل شده به افراد ناشی از توزیع نامناسب منابع و امتیاز است و عادلانه رفتار کردن یکی از شاخص های برتری و تمایز دانشگاه هاست.
