در آموزش عالی، هدف از برابری، ایجاد دسترسی برابر برای افرادی است که هم مایلند و هم به لحاظ شایستگی علمی توانایی حضور در آموزشعالی را دارند. اصل برابری فرصتها می گوید فردی که مایل و علاقمند است و شایستگیهای لازم را هم داراست نباید بدلیل قرار گرفتن در شرایط اقتصادی و اجتماعی خاص از تحصیل در سطوح بالای آموزشی محروم شود. مطالعات بیانگر آنند که هر چه از پلکان طبقات اجتماعی و اقتصادی پایین تر می رویم وضعیت سلامتی و آموزش بدتر می شود از اینرو ضروری است دولتها در جهت برابری بیشتر اقتصادی و اجتماعی بکوشند. یکی از بخشهایی که میتواند موجبات برابری بیشتر را در جامعه فراهم کند نظام اموزش عالی است. زیرا بازدهی خصوصی آموزش عالی بیش از بازدهی اجتماعی آن است و افرادی که در آموزش عالی تحصیل می کنند به احتمال زیاد در طول زندگی از درآمد بیشتری برخوردار خواهند بود و از منافع غیربازاری آموزش عالی نیز بهرمند می شوند. از این رو، کاملا مشخص است که دانش آموزان طبقات بالای اجتماعی - اقتصادی در ورود و ادامه تحصیل و نهایتا در بازار کار مسیر بهتر و راحتری را طی می کنند و هیچ تردیدی وجود ندارد که آموزش عالی یکی از مهمترین شاخصهای موفقیت افراد در بازار کار بخصوص برای کشورهایی که بسوی اقتصاد دانش بینان در حرکتند. بنابر این حیاتی ترین راه برای کاهش نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی گذار از دالان آموزش عالی است.
بر اساس اصل برابری دولتها مکلفند شرایط را برای ورود شایسته ترین افراد از طریق ایجاد فرصتهای برابر فراهم کنند. از اینرو احصاء مصادیق نابرابری در آموزش عالی در ایران میتواند سیاست گذران و نهادهای مسئول را در اتخاذ سیاستهایی که نابرابری را در آموزش عالی (و به تبع آن در جامعه) کاهش دهد، یاری نماید. از سوی دیگر بدلیل نقش پررنگ دولت و سیاستهای آن در نظام آموزش عالی دولتی ایران لازم است این سیاستها در تعامل با متخصصان حوزه آموزش عالی مورد بررسی قرارگیرد و نتایج آن برای سیاستگذاریهای آینده در اختیار نهادهای تصمیم گیرنده قرار گیرد.
